VOA News: ព័ត៌មាន: “អ្នកភូមិបឹងកក់ដាក់ញ្ញត្តិជូនសាលាក្រុងភ្នំពេញសម្រាប់គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍នៅនឹងកន្លែង” plus 4 more |
- អ្នកភូមិបឹងកក់ដាក់ញ្ញត្តិជូនសាលាក្រុងភ្នំពេញសម្រាប់គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍នៅនឹងកន្លែង
- ព្រះរាជអាជ្ញាអន្តរជាតិសាលាក្តីខ្មែរក្រហមប្តឹងជំទាស់នឹងបញ្ជាចៅក្រមស៊ើបអង្កេត
- គណបក្សសម រង្ស៊ីថានឹងមិនចូលរួមជាមួយគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សទេ
- សមាជិកសភាអាមេរិកាំងខ្លះនិយាយថាទុក្ខលំបាកខ្មែរអាមេរិកាំងនៅតាមសហគមន៍ត្រូវតែដោះស្រាយ
- ជំងឺផ្លូវចិត្តនៃរបបខ្មែរក្រហមឆ្លងជំនាន់
| អ្នកភូមិបឹងកក់ដាក់ញ្ញត្តិជូនសាលាក្រុងភ្នំពេញសម្រាប់គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍នៅនឹងកន្លែង Posted: 30 May 2011 02:07 PM PDT អ្នកភូមិដែលប្រឈមនឹងការបណ្តេញចេញពីបឹងកក់នៃរាជធានីភ្នំពេញ បានបើកយុទ្ធនាការប្រមូលស្នាមមេដៃចំនួន១.៥០០គ្រួសារនៅថ្ងៃច័ន្ទនេះ ដើម្បីជាភស្តុតាងសម្រាប់គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍នៅនឹងកន្លែងជូនសាលារាជធានីភ្នំពេញ បន្ទាប់ពីអាជ្ញាធរបានបដិសេធការផ្តល់គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍នៅកន្លែងរបស់អាជ្ញាធរ។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះបានធ្វើឡើងស្របពេលដែលលោក ស៊ូយ៉ា ប្រាសាដ ស៊ុបិឌី (Surya Prasad Subedi) អ្នករាយការណ៍ពិសេសរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិស្តីពីស្ថានភាពសិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា បានមកដល់រាជធានីភ្នំពេញនៅថ្ងៃច័ន្ទនេះ ដើម្បីទស្សនកិច្ចជាផ្លូវការលើកទី៥របស់លោកមកកាន់កម្ពុជាចាប់ពីថ្ងៃទី៣០ខែឧសភា ដល់ថ្ងៃ ទី៣ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១១។ នៅអំឡុងទស្សនកិច្ចរយៈពេលប្រាំថៃ្ងរបស់លោក លោកនឹងធ្វើការវាយតម្លៃ និងរាយការណ៍អំពីស្ថានភាពសិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា ដោយលោកស៊ុបិឌីនឹងធ្វើការជាមួយរដ្ឋាភិបាល និងអ្នកពាក់ព័ន្ធនានាលើបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្សនានានៅពេលបច្ចុប្បន្ន ដោយរួមបញ្ចូលទាំងសេរីភាពខាងការបញ្ចោញមតិ និងជួបប្រជុំ សេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល សិទ្ធិមនុស្ស និងទំនាស់ដីធ្លី។ នេះបើតាមសេចក្តីថ្លែងការណ៍។ អ្នកស្រី ទេព វណ្ណី តំណាងសហគមន៍បឹងកក់ បានថ្លែងប្រាប់វីអូអេខ្មែរថា មេគ្រួសារចំនួន១.៥០០នាក់ បានផ្តិតមេដៃលើសំណើ ដើម្បីបង្ហាញពីឆន្ទៈផ្ទាល់ខ្លួនជូនដល់សាលារាជធានីភ្នំពេញសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍនៅនឹងកន្លែង។ អ្នកស្រី ទេព វណ្ណី បានបញ្ជាក់ថា ស្នាមផ្តិតមេដៃនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់បង្ហាញពីជំហរចុងក្រោយអំពីការចង់បានពិតប្រាកដរបស់ប្រជាពលរដ្ឋបឹងកក់ និងជាភស្តុតាងសំខាន់ណាស់ដែលបញ្ជាក់ពីកម្មសិទ្ធិនៃមេផ្ទះនីមួយៗ ដែលចង់បានការអភិវឌ្ឍនៅនឹងកន្លែង។ អ្នកស្រីបានប្រាប់វីអូអេខ្មែរថា៖ «ការផ្តិតមេដៃលើកនេះគឺជាការផ្តិតមេដៃបង្ហាញពីភស្តុតាងដ៏ជាក់លាក់ពិតប្រាកដពីឆន្ទៈរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនូវការសុំអភិវឌ្ឍនៅនឹងកន្លែងដែលសំណើរបស់គាត់នឹងដាក់ចូលទៅសាលាក្រុងភ្នំពេញនៅថ្ងៃស្អែក ហើយជំរុញឱ្យរដ្ឋាភិបាលឈប់បន្តការពន្យាពេលក្នុងដោះស្រាយជូនប្រជាពលរដ្ឋនៅតំបន់បឹងកក់ ពីព្រោះឥឡូវនេះ វាដល់រដូវវស្សា ហើយភ្លៀងរហូត។ នៅពេលទឹកជន់ ពួកខ្ញុំមិនដឹងជារត់ទៅនៅកន្លែងណាទេ»។ This posting includes an audio/video/photo media file: Download Now |
| ព្រះរាជអាជ្ញាអន្តរជាតិសាលាក្តីខ្មែរក្រហមប្តឹងជំទាស់នឹងបញ្ជាចៅក្រមស៊ើបអង្កេត Posted: 30 May 2011 01:46 PM PDT កាលពីថ្ងៃទី១៨ ខែឧសភា នេះសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតលោកយូ ប៊ុនឡេង និងលោកស៊ីកហ្រ្វិក ប៊្លុង (Siegried Blunk ) បានដាក់បញ្ជាឲ្យលោកអ៊ែនឌ្រូ ខេលី (Andrew Cayley) ដកចេញនូវខ្លឹមសារសំខាន់ៗមួយចំនួនដែលទាក់ទងនឹងអំពើឧក្រិដ្ឋកម្ម និងទីកន្លែងឧក្រិដ្ឋកម្ម ដូចជា ការដ្ឋានសាងសង់ព្រលានយន្តហោះនៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង មន្ទីរសន្តិសុខ និងការដ្ឋានវាយថ្មនៅខេត្តព្រះស៊ីហនុជាដើម។ ព័ត៌មានទាំងនេះត្រូវបានលោកខេលីលាតត្រដាងជាសាធារណៈនៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាចំហរបស់ខ្លួនកាលពីថ្ងៃទី០៩ ខែឧសភា។ នៅពេលដែលសាលាក្តីខ្មែរក្រហមបានប្រកាសនៅថ្ងៃច័ន្ទនេះថា មានជនរងគ្រោះសរុបចំនួន៣១៨នាក់ដែលបានដាក់ពាក្យស្នើសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីក្នុងសំណុំរឿង០០៣ សហព្រះរាជអាជ្ញាអន្តរជាតិ អ៊ែនឌ្រូ ខេលី បានទាមទារឲ្យអង្គបុរេជំនុំជម្រះចាត់ទុកបញ្ជារបស់សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេត ដែលបង្ខំឲ្យលោកលុបចោលចណុចមួយចំនួនក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ទាក់ទងនឹងសំណុំរឿង០០៣នេះគ្មានសុពលភាព។ ការទាមទារនេះត្រូវបានធ្វើឡើងដោយសារតែលោក ខេលី សំអាងថា សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតរំលោភលើសិទ្ឋិបញ្ចេញមតិ និងការបកស្រាយមិនផ្អែកលើមូលដ្ឋានច្បាប់។ លោកអ៊ែនឌ្រូ ខេលី ចង់ឲ្យសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតធ្វើការស៊ើបអង្កេតបន្ថែមលើឧក្រិដ្ឋកម្ម និងទីកន្លែងឧក្រិដ្ឋកម្មក្នុងសំណុំរឿង០០៣។ លោកអ៊ែនឌ្រូ ខេលី ទាមទារឲ្យនាំខ្លួនជនសង្ស័យមកសាកសួរ។ សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតទាំងពីរលើកឡើងថា លោកខេលី ខ្វះមូលដ្ឋានច្បាប់ ហើយបានរំលោភលើភាពសម្ងាត់នៃការស៊ើបអង្កេត។ ចៅក្រមបានបញ្ជាឲ្យលោកខេលីដកផ្នែកមួយចំនួនចេញ ក្នុងរយៈពេលបីថ្ងៃចាប់ពីថ្ងៃដាក់បញ្ជានោះ។ នៅក្នុងឯកសារដែលលោកដាក់ប្តឹងឧទ្ឋរណ៍ទៅកាន់អង្គបុរេជំនុំជម្រះ កាលពីថ្ងៃសុក្រសប្តាហ៍មុន លោកអ៊ែនឌ្រូ ខេលី អះអាងថា សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតទាំងពីរធ្វើខុស និងអំណាចរបស់ខ្លួន ហើយបញ្ជា នោះគួរតែត្រូវចាត់ទុកថាអត់បានការ។ លោកខេលី បញ្ជាក់បន្ថែមថា សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតធ្វើការសន្និដ្ឋានមិនត្រូវគ្នានឹងហេតុផល។ ជាងនេះទៅទៀត លោកខេលី លើកឡើងថា សេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់លោក គឺជាផ្នែកមួយនៃការផ្សព្វផ្សាយដែលទាំងចៅក្រមទំាងព្រះរាជអាជ្ញា ទាំងបុគ្គលិកផ្នែកច្បាប់ និងមន្រ្តីរបស់សាលាក្តីខ្មែរក្រហមមានតួនាទីបំពេញការងារនេះ ដើម្បីផ្តល់ព័ត៌មានឲ្យបានទូលំទូលាយដល់សាធារណៈជន។ សហព្រះរាជអាជ្ញាសញ្ជាតិអង់គ្លេស បានហៅបញ្ជារបស់សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតថា គឺជាការរំលោភ ទៅលើភារកិច្ចឯករាជ្យរបស់លោក ហើយលោកបានស្នើឲ្យសាលាក្តីខ្មែរក្រហមបំពេញការងាររបស់ខ្លួនប្រកបដោយបទដ្ឋានយុត្តិធម៌ និងមានភាពត្រឹមត្រូវតាមគោលការណ៍ច្បាប់។ លោក អ៊ែនឌ្រូ ខេលី គឺជាប្រភពតែមួយគត់ ដែលបានទម្លាយព័ត៌មានខ្លះៗទាក់ទងនឹងសំណុំរឿង០០៣ ដ៏ចម្រូងចម្រាសនេះ។ លោកធន សារ៉ាយ ប្រធានអង្គការការពារសិទ្ឋិមនុស្សអាដហុកចាត់ទុកថា បណ្តឹងឧទ្ឋរណ៍របស់លោក ខេលី ថានឹងអាចជួយជំរុញសំណុំរឿង០០៣ដែលគេបារម្ភពីការមិនមានចំណាត់ការ។ លោកសារ៉ាយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ធ្វើឲ្យកក្រើកមតិយោបល់ទាំងក្នុងតុលាការ ក៏ដូចជានៅក្នុងសាធារណជន ក៏ដូចជានៅក្នុងUNខ្លួនឯង ក៏ដូចជានៅក្នុងមន្រ្តីរបស់តុលាការទាំងអស់ ទាំងមូល ហើយនឹងអ្នកផ្តល់ជំនួយដែរ ទាំងជនរងគ្រោះ ក៏ដូចជាអង្គការសង្គមស៊ីវិលដែលធ្វើកិច្ចការទាំងអស់ គឺថា វាកក្រើករំជួលទាំងអស់គ្នាមកវិញ»។ សំណុំរឿង០០៣ និង០០៤ ដែលមានជនសង្ស័យសរុបចំនួន៥នាក់ បានក្លាយទៅជាស្នួលនៃភាពមិន ចុះសម្រុងគ្នារវាងភាគីអង្គការសហប្រជាជាតិ និងភាគីកម្ពុជានៅក្នុងសាលាក្តីខ្មែរក្រហម។ ចៅក្រមខាង អង្គការសហប្រជាជាតិដឹកនាំការស៊ើបអង្កេតជាឯកតោភាគីលើសំណុំរឿងទាំងពីរនេះ។ មន្រ្តីផ្នែកទំនាក់ទំនងកិច្ចការច្បាប់របស់សាលាក្តីខ្មែរក្រហមលោក ឡាស់ អលសិន (Lars Olsen) ធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា អង្គបុរេជំនុំជម្រះមិនមានរយៈពេលកំណត់សម្រាប់ធ្វើសេចក្តីសម្រេចលើបណ្តឹងឧទ្ឋរណ៍របស់លោកខេលី នោះទេ។ ទោះបីជាស្ថិតនៅក្នុងភាពចម្រូងចម្រាស នៅថ្ងៃច័ន្ទនេះ ផ្នែកគាំពារជនរងគ្រោះរបស់សាលាក្តីខ្មែរក្រហមបានប្រកាសថា សហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតនឹងធ្វើការសម្រេចលើពាក្យស្នើសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីរបស់ជនរងគ្រោះទាំង៣១៨នាក់ នៅក្នុងសំណុរឿង០០៣យ៉ាងយូរបំផុតមុនពេលបញ្ជូនរឿងនេះទៅជំនុំជម្រះ៕ This posting includes an audio/video/photo media file: Download Now |
| គណបក្សសម រង្ស៊ីថានឹងមិនចូលរួមជាមួយគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សទេ Posted: 30 May 2011 01:22 PM PDT គណបក្សសិទ្ធិមនុស្សនៅថ្ងៃច័ន្ទនេះ បានចាត់ទុកថា ការបញ្ចេញឯកសារសន្ទនាគ្នាតាមទូរស័ព្ទរវាងលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីហ៊ុន សែន និងលោកកឹម សុខា គឺជាល្បិចកលមួយដែលធ្វើឡើង ដើម្បីបំបែកកម្លាំងអ្នកប្រជាធិបតេយ្យ ដែលកំពុងស្វះស្វែងរកការប្រមូលផ្តុំគ្នា ដើម្បីធ្វើការផ្លាស់ប្តូររបៀបមេដឹកនាំបច្ចុប្បន្ននេះ។ កាលពីថ្ងៃអាទិត្យម្សិលមិញនេះ ខ្សែអាត់សំឡេងមួយដែលត្រូវបានគេជឿថា ជាការសន្ទនាគ្នាតាមទូរស័ព្ទរវាងលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីហ៊ុន សែន និងលោកកឹម សុខា កាលពីថ្ងៃទី២៤ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ២០០៧ ដែលបានចម្លងចេញពីសំឡេងដើមចំនួនប្រំាពីរទំព័រ បានបញ្ជាក់ពីការសន្ទនាយ៉ាងស្និទ្ធស្នាល មួយរវាងលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីហ៊ុន សែន និងលោកកឹម សុខា។ ការសន្ទនានេះត្រូវបានសង្ស័យថា ចង់បង្ហាញឲ្យឃើញថា ការបង្កើតគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សនេះ គឺ ដោយមានការគាំទ្រពីគណបក្សគ្រប់គ្រងអំណាច។ នៅក្នុងឃ្លាមួយរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីហ៊ុន សែន បាននិយាយថា «ឥឡូវនេះខ្ញុំគិតថា ខាង ខាឯង គ្មានសមាជិកគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ខ្ញុំគិតថា យកល្អ ខាឯងត្រូវប្រមូលយកសមាជិកទាំងនោះ»។ ជាការឆ្លើយតបទៅវិញ លោកកឹម សុខា ត្រឹមតែនិយាយបាទ បាទ តែប៉ុណ្ណោះ។ គណបក្សសិទ្ធិមនុស្សនៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសព័ត៌មានរបស់ខ្លួនចាត់ទុកថា ការសន្ទនារវាងមេដឹកនាំគណបក្សមួយទៅគណបក្សមួយទៀត គឺជារឿងធម្មតានៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ។ លោកប៉ុល ហំម អ្នកនាំពាក្យគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សបានមានប្រសាសន៍ថា គណបក្សប្រជាជន កម្ពុជាមានការភិតភ័យចំពោះការរួបរួមគ្នារវាងគណបក្សសិទ្ធិមនុស្ស និងគណបក្សសម រង្ស៊ី ទើបបញ្ចេញ ឯកសារនេះជាសាធារណៈ។ លោកបានប្រាប់វីអូអេខ្មែរថា៖ «ខ្ញុំយល់ថា ការបញ្ចេញហ្នឹងគឺថា គ្រាន់តែដើម្បីបំបែកកម្លាំងយើងកុំឲ្យរួបរួមគ្នាបាន ធ្វើឲ្យលោកសម រង្ស៊ី នៅតែមិនទុកចិត្តមកលើយើង បន្តធ្វើការវាយប្រហារយើង ចោទថា យើងជាអាយ៉ង»។ លោកផៃ ស៊ីផាន អ្នកនាំពាក្យទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្រ្តី បានមានប្រសាសន៍ថា ការប្រាស័យទាក់ទង គ្នារវាងមេដឹកនាំគណបក្សទាំងពីរគឺជាការល្អប្រសើរមួយ។ ក៏ប៉ុន្តែការបង្ហាញឯកសារនេះ គណបក្សគ្រប់ គ្រងអំណាចមិនមានគោលបំណងទៅបំបែកបំបាក់សម្ព័ន្ធភាពរវាងគណបក្សសិទ្ធិមនុស្ស និងគណបក្ស សម រង្ស៊ីទេ។ លោកផៃ ស៊ីផានថ្លែងថា៖ «រឿងហ្នឹងគ្រាន់តែជាការចោទប្រកាន់។ មិនទាន់បញ្ចេញសំបុត្រ យើងឃើញថា ពួកគេមិនត្រូវគ្នាផង មិនមែនដោយសារសំបុត្រហ្នឹងណា។ ដូច្នេះវាអាចថា ជាលទ្ធភាពមួយ ដែលគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សអាចមានសមត្ថភាពនិយាយជាមួយនឹងគណបក្សកាន់អំណាច។ អាហ្នឹងជាឥរិយាបទនៃលទិ្ធប្រជាធិបតេយ្យ»។ ចំណែកលោកយឹម សុវណ្ណ អ្នកនាំពាក្យ និងជាអ្នកតំណាងរាស្រ្តគណបក្សសម រង្ស៊ី បានវាយ ប្រហារធ្ងន់ៗទៅលើគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សថា ការបង្ហាញឯកសារនេះ បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់អំពីកលល្បិចរបស់គណបក្សសិទ្ធិមនុស្សទៅវិញ។ លោកយឹម សុវណ្ណ បានមានប្រសាសន៍ទៀតថា ការចងសម្ព័ន្ធភាពរវាងគណបក្សទាំងពីរ និងមិនមានទៀតទេ ក្រោយពីឯកសារនេះត្រូវបានទម្លាយចេញជាសាធារណៈ។ លោកយឹម សុវណ្ណថ្លែងថា៖ «យើងមិនអាចទៅចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយគណបក្សមួយ ដែលមិនស្មោះត្រង់ជាគណបក្សមួយដែលទៅធ្វើអាយ៉ងឲ្យគណបក្សកាន់អំណាច។ អួតអាងខ្លួនឯងជាអ្នកប្រជាធិបតេយ្យ មិនមានភាពស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នកម្ចាស់ឆ្នោត ហើយប្រើប្រាស់នូវពេលវេលា កលល្បិចបំផ្លិចបំផ្លាញការចរចា ចោទប្រកាន់គេសព្វគ្រប់បែបយ៉ាង ទីបំផុតភស្តុតាងចេញមកគឺខ្លួនឯងសោះ»។ លោកគុល បញ្ញា នាយកប្រតិបត្តិនៃអង្គការឃ្លំាមើលដំណើរការបោះឆ្នោតមួយ ដែលមានឈ្មោះ ថា Comfrel បានមានប្រសាសន៍ថា ការមិនទុកចិត្តគ្នារវាងគណបក្សសម រង្ស៊ី និងគណបក្សសិទ្ធិមនុស្ស និងអាចកើតមានឡើងក្រោយពីឯកសារនេះត្រូវបានទម្លាយចេញ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ទៀតថា ការប៉ះពាល់គណបក្សសិទ្ធិមនុស្សមិនមានច្រើនប៉ុន្មានទេ ពីព្រោះគណបក្សនេះបានខិតខំការពារខ្លួនជាយូរមកហើយ។ លោកបានប្រាប់វីអូអេថា៖ «វាមិនមានផល់ប៉ះពាល់អ្វីធ្ងន់ធ្ងរទេ លើកលែងតែប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយយករឿងនេះទៅពន្យល់ ទៅបកស្រាយផ្សេងៗវាអាចប៉ះពាល់ហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែមិនជាអ្វីទេ គ្រាន់តែអ្នកសង្កេតការណ៍ គេអាចយកមតិ ព័ត៌មានយកមកវិភាគ មកគិតថា ព័ត៌មានវាយ៉ាងម៉េច ការសន្ទនាវាយ៉ាងម៉េច»។ លោកបណ្ឌិតឡៅ ម៉ុងហៃ អ្នកវិភាគឯករាជ្យមួយរូបបានមានប្រសាសន៍ថា ការបង្ហាញឯកសារ ទំនងជាគេមើលឃើញការរីកចម្រើនរបស់គណបក្សសិទ្ធិមនុស្សដែលមានកាន់តែខ្លាំង៕ This posting includes an audio/video/photo media file: Download Now |
| សមាជិកសភាអាមេរិកាំងខ្លះនិយាយថាទុក្ខលំបាកខ្មែរអាមេរិកាំងនៅតាមសហគមន៍ត្រូវតែដោះស្រាយ Posted: 30 May 2011 11:57 AM PDT ដូចជនជាតិដទៃដែរ ក្រុមសកម្មជនខ្មែរអាមេរិកាំងមកពីបណ្តារដ្ឋជាច្រើនបាន ជម្រាបសមាជិកសភានិងព្រឹទ្ធសភាអាមេរិកាំងលើកដំបូងអំពីបញ្ហាទុក្ខលំបាកនានា ដែលជនជាតិខ្មែរនៅអាមេរិកកំពុងជួបប្រទះ បន្ទាប់ពីបានភៀសខ្លួនមក រស់នៅក្នុងស.រ.អា.ជាង៣០ឆ្នាំមកនេះ។ បញ្ហាទាំងឡាយនោះរួមមានបញ្ហាសុខភាពផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត បញ្ហាបញ្ជូនជនជាតិខ្មែរត្រឡប់ទៅកម្ពុជាវិញ បញ្ហាអន្តោប្រវេសន៍ បញ្ហាអប់រំនិងបញ្ហាជាច្រើនទៀត។ ពួកគាត់បានទទូចដល់សមាជិកសភានិងព្រឹទ្ធសភា ជួយផ្តល់ការគាំទ្រ និងរកដំណោះស្រាយ។ សមាជិកសភា និងព្រឹទ្ធសភាប្រមាណ៣០នាក់បានចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូល ជាមួយពលរដ្ឋអាមេរិកាំងដើមកំណើតអាស៊ីបាស៊ីហ្វិក ហៅថា CAPAC ដែល ក្នុងនោះរាប់ទាំងជនជាតិខ្មែរអាមេរិកាំងផងដែរ។ កិច្ចប្រជុំនោះធ្វើឡើងនៅឯវិមាន Capitol ក្នុងរដ្ឋធានី វ៉ាស៊ីនតោន កាលពីថ្ងៃ ២៤ និង២៥ ខែឧសភា។ ក្រុមសមាជិកសភា និងព្រឹទ្ធសភាទាំងនោះសម្តែងការគាំទ្រ និងចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះការជំរុញឲ្យមានដំណោះស្រាយដែលជនជាតិអាមេរិកាំងដើមកំណើតចិននិងខ្មែរអាមេរិកាំង បានលើកឡើងក្នុងកិច្ចប្រជុំនោះ។ លោកស្រី Judy Chu សមាជិកសភាអាមេរិកាំងដើមកំណើតចិន មកពីរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា សង្កាត់៣២ ជាអ្នកដឹកនាំកិច្ចប្រជុំនោះ។ លោកស្រីបានទទួលស្គាល់ពីទុក្ខលំបាករបស់ពលរដ្ឋអាមេរិកាំងដើមកំណើតអាស៊ីចំពោះបញ្ហាជាច្រើន ដែលលោកស្រីបានអះអាងថា គួរត្រូវដោះស្រាយ។ លោកស្រីជាសមាជិកគណៈកម្មការអប់រំ និងពលកម្ម ហើយក៏ជាសមាជិកនៃគណៈកម្មការច្បាប់ផងដែរ។ លោកស្រី Chu មកពីគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យ។ ចំពោះបញ្ហាអប់រំ លោកស្រីChuបានផ្តល់តួលេខត្រួសៗថា មានពលរដ្ឋខ្មែរ អាមេរិកាំង៣៥ភាគរយ ជនជាតិម៉ុង៤០ភាគរយ ជនជាតិឡាវ៣០ភាគរយដែល មិនបានបញ្ចប់មធ្យមសិក្សាកម្រិតពីរ ឬបាក់ឌុប។ ចំពោះបញ្ហាអន្តោប្រវេសន៍មានចំនួន២/៣នៃពលរដ្ឋអាស៊ីគឺជាជនអន្តោប្រវេសន៍ ឬជនភៀសខ្លួនដែលតម្រូវឲ្យសភា ធ្វើកិច្ចការខ្លាំងថែមទៀតក្នុងការកែទម្រង់ច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍។ លោក ស្រីChuបានហៅបញ្ហាខុសគ្នានៃសុខភាពថា ជារឿងសោកនាដកម្មដែលសភា ត្រូវតែផ្តល់ឆន្ទៈនយោបាយចំពោះផែនការសកម្មភាពសុខាភិបាលនានារបស់ក្រសួងសុខាភិបាល។ លោកស្រី Laura Richardson គឺជាសមាជិកសភាខាងគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យ មកពីសង្កាត់៣៧ គឺទីក្រុងឡងប៊ិច រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ាដែលមានពលរដ្ឋខ្មែររស់នៅ ច្រើនជាងគេ។ លោកស្រីក៏បានចូលរួមថ្លែងសុន្ទរកទៅកាន់អ្នកចូលរួមក្នុងកិច្ច ប្រជុំផងដែរ ដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយ។ ថ្លែងប្រាប់ VOA ខ្មែរបន្ទាប់ពីកិច្ច ប្រជុំនោះ លោកស្រីបានសម្តែងការគាំទ្រដែលថា បញ្ហាសហគមន៍ខ្មែរគួរត្រូវ ទទួលបានការដោះសា្រយ ដូចជាបញ្ហាសុខភាព ការប្រឈមមុខក្នុងការអប់រំ បញ្ហាខ្វះការយល់ដឹងអំពីច្បាប់ទម្លាប់ និងបញ្ហាទិដ្ឋាការ ឬVisaជាដើម។ «ខ្ញុំអាចនិយាយបានថា ចំពោះខ្ញុំ បញ្ហាទីមួយគឺត្រូវជួយលើបញ្ហាអន្តោប្រវេសន៍ និងដំណើរការផ្តល់ទិដ្ឋាការ ឬVISA។ មានមនុស្សច្រើនណាស់ដែលមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេត្រូវចំណាយលុយមួយម៉ឺនដុល្លារ ហើយជួលមេធាវី។ ពួកគេរង់ចាំលទ្ធផលនោះ រង់ចាំហើយរង់ចាំទៀត គឺចេះតែរង់ចាំទៅ។ យើងត្រូវតែធ្វើឲ្យប្រាកដថា ដំណើរការគឺមានភាពរលូន ដែលសមហេតុផល ហើយពលរដ្ឋដែលចង់មកស.រ.អា.ដើម្បីធ្វើការថែទាំក្រុមគ្រួសាររបស់គេនោះ ពួកគេគួរតែមានឱកាសចំពោះរឿងរ៉ាវនេះ ដូចពលរដ្ឋដទៃអញ្ចឹងដែរ»។ លោកស្រី Richardson ជាសមាជិកគណៈកម្មាការផ្នែកកិច្ចការសន្តិសុខសង្គម និងគណៈកម្មការគមនាគមន៍និងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ។ ពលរដ្ឋខ្មែរអាមេរិកាំងនៅក្នុងរដ្ឋជាច្រើន និងពលរដ្ឋខ្មែរនៅកម្ពុជាជាច្រើនត្រូវគេរាយការណ៍មកថា មានការខកចិត្តនឹងដំណើរការផ្តល់ទិដ្ឋាការចូលមកកាន់ ស.រ.អា. ទោះបីជាមានពិធីបុណ្យសពសាច់ញ្ញាតិជិតបំផុត ពិធីបុណ្យតាមប្រពៃណី អាពាហ៍ពិពាហ៍បងប្អូនក្តី។ លក្ខណៈសម្បត្តិដែលស.រ.អា.ទាមទារនោះគឺមានលក្ខណៈតឹងរ៉ឹងនិងស្មុគស្មាញ។ ក្រុមសកម្មជនតំណាងពលរដ្ឋខ្មែរអាមេរិកាំងទាំងនេះមកពីរដ្ឋជាច្រើនពាសពេញស.រ.អា. ហើយដឹកនាំដោយលោកស្រីគួច ធានវី នាយិការប្រតិបត្តិនៃសមាគមគាំទ្រសុខភាពខ្មែរ។ ពួកគេបានប្រាប់កិច្ចប្រជុំដែលមានសមាជិកសភា ព្រឹទ្ធសភាជាង៣០រូបនោះថា ជនជាតិខ្មែរជាង៣០ម៉ឺននាក់ដែលភៀសខ្លួន មករស់នៅស.រ.អា. ជាង៣០ឆ្នាំនេះ មិនសូវមានចំណេះដឹងខ្ពស់ មានសុខភាពទ្រុឌ ទ្រោម ភាគច្រើនមិនចេះភាសា មិនយល់ដឹងពីវប្បធម៌ ទំនៀមទម្លាប់ មិនយល់ ដឹងអំពីច្បាប់ជាដើម ហើយស.រ.អា.ត្រូវតែជួយផ្នែកថវិកាដើម្បីរៀបចំគម្រោងការដោះស្រាយ។ លោកស្រីបានថ្លែងប្រាប់ VOA នៅឯទីស្នាក់ការ VOA ក្នុងរដ្ឋធានី វ៉ាស៊ីនតោនថា លោកស្រីបានជម្រាបអង្គសភាក្នុងកិច្ចប្រជុំនោះថា ដោយសារ សង្គ្រាម ពលរដ្ឋខ្មែរមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរផ្នែកសុខភាព ដូចជាជម្ងឺបាក់ស្បាត ជម្ងឺលើសឈាម ទឹកនោមផ្អែម ដែលបណ្តាលមកពីការកាប់សម្លាប់ក្នុងរបបខ្មែរ ក្រហម ការឈឺចាប់ ការព្រាត់ប្រាស់ក្រុមគ្រួសារ។ ម្យ៉ាងទៀត ជនជាតិខ្មែរដែល ជាធនធានមនុស្ស អ្នកចេះដឹងប្រមាណ៩០ភាគរយត្រូវខ្មែរក្រហមកាប់សម្លាប់។ លោកស្រីបានថ្លែងថា មានការយកចិត្តទុកដាក់ពីសមាជិកសភាជាច្រើនក្នុងការ ជួយដោះស្រាយបញ្ហាទុក្ខលំបាករបស់ជនជាតិខ្មែរអាមេរិកាំង បន្ទាប់ពីបាន ថ្លែងការណ៍ក្នុងពេលប្រជុំ។ «អញ្ចឹងលោកស្រីសមាជិករដ្ឋសភាJudy Chu ហ្នឹង គាត់បានកត់ជាសំណូមពរ ហើយគាត់បានប្រគល់ជូនទៅសមាជិកសភា Mike Honda ។ ហើយលោក សមាជិកសភា Mike Honda ហ្នឹង គាត់មានប្រសាសន៍ថា រឿងហ្នឹងត្រូវតែគិតគូរ គឺថា ចាំបាច់បំផុត»។ លោកស្រីធានវីបានអះអាងបន្ថែមថា៖ «ការធ្វើឲ្យយើង សហគមខ្មែរយើង មានសង្ឃឹមហ្នឹងគឺថា ត្រូវតែតាមជាប់ ដូចថា ត្រូវទាក់ទងទៅគេរហូត ហើយជាពិសេសលោកស្រីសមាជិកសភាJudy Chu។ គាត់និយាយថា គាត់នឹងជួយ ប្រសិនជាមានការសុំលុយសុំកាក់ពីរដ្ឋាភិបាល សហព័ន្ធអីហ្នឹង។ ខទី២ គាត់ថា សុំឲ្យមានការជួបជុំផ្ទាល់ជាមួយខ្មែរយើង ម្តងទៀត»។ លោកស្រីធានវីមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តបាត់ដំបង។ លោកស្រីជាជនភៀស ខ្លួនដែលបានមករស់នៅស.រ.អា.តាំងពីឆ្នាំ១៩៨២ តាមជំរំជនភៀសខ្លួនក្នុងប្រទេសថៃ។ បច្ចុប្បន្ន លោកស្រីរស់នៅក្នុងរដ្ឋ Connecticut។ សកម្មជនជាតំណាងពលរដ្ឋខ្មែរផ្សេងទៀតដែលចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំសភានេះ មកពីទីក្រុងឡូវេល រដ្ឋម៉ាសាជូសេត មកពីទីក្រុងហ្វីលឡាឌែលហ្វ្យា រដ្ឋផេនស៊ីលវីនៀ រដ្ឋមារីឡេន កាលីហ្វ័រញ៉ា, វីជីនៀជាដើម។ ពួកគេភាគច្រើនជាជនអន្តោប្រវេសន៍ ភៀសខ្លួនតាមជំរំមករស់នៅស.រ.អា. នៅដើមទសវត្សរ៍១៩៨០។ លោកស្រី Linda Nath ជាសមាជិកគណៈកម្មាធិការនាយកនៃសមាគមគាំទ្រ សុខភាពខ្មែរ ក្នុងរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា។ លោកស្រីបានថ្លែងថា ថ្វីត្បិតពលរដ្ឋខ្មែរនៅស.រ.អា.មានបញ្ហាច្រើន ដូចជាបញ្ហាគ្មានសេវាកម្មថែទាំសុខភាព ឬហៅថាHealthcare ក៏ដោយ ក៏គេពុំឃើញមានគម្រោងការណាមួយពីស.រ.អា.ដើម្បី ជួយដោះស្រាយបន្ទុកនេះទេ។ «ស.រ.អា.អត់មានស្អី ធ្វើគម្រោងការអ្វីមួយសម្រាប់ជួយប្រជាជនខ្មែរយើងទេ ម្ល៉ោះហើយយើងមកថ្ងៃនេះ យើងចង់ប្រាប់គេឲ្យដឹងថា យើងមានភាពអាសន្ន មួយផ្នែកខាង Healthcare (ការថែទាំសុខភាព) របស់ប្រជាជនខ្មែរយើងនៅ ស្រុកអាមេរិក។ ហើយយើងចង់ឲ្យគេដោះស្រាយបញ្ហាហ្នឹងឲ្យយើង»។ លោកស្រី ច័ន្ទ ហប់សុន (Chan Hopson) ជានាយិការប្រតិបត្តិនៃសមាគមមាតាបិតាខ្មែរមកពីទីក្រុងឡងប៊ិច រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា បានថ្លែងថា៖ ជនជាតិកម្ពុជាធ្លាក់ខ្លួនឈឺនិងមានជម្ងឺប្រចាំកាយផ្សេងៗនោះ គឺដោយសារទុក្ខព្រួយ ឈឺចាប់ ព្រាត់ប្រាស់ ដោយសារមកពីការកាប់សម្លាប់នៅសម័យខ្មែរក្រហម។ លោកស្រីបានបញ្ជាក់ថា ជនជាតិខ្មែរមិនអាចទ្រាំទ្រឃើញការស្លាប់ដោយសារជម្ងឺទាំងនេះតទៅទៀតទេ។ លោកស្រីថ្លែងថា ដល់ពេលវេលាដែលស.រ.អា.ត្រូវរកដំណោះស្រាយហើយ។ «គ្រោះថ្នាក់ចម្បងបំផុតហ្នឹងគឺខ្ញុំមានការភ័យបារម្ភថា ដោយសារយើងមានជម្ងឺ យារយីដល់អាយុជីវិតរបស់យើង យើងមានអាយុខ្លី ហើយយើងស្លាប់ នៅពេល ដែលយើងកំពុងមានវ័យដែលត្រូវចញ្ចឹមជីវិតរបស់យើង ចញ្ចឹមកូនចៅរបស់ យើងឲ្យមានការលូតលាស់។ បើសិនណាឪពុកម្តាយមានជម្ងឺរ៉ាំរ៉ៃ ហើយស្លាប់ ចោល ទុកកូនឲ្យនៅកំព្រា កូននោះអត់មាននរណាគ្រប់គ្រង ហើយជីវិតកូន នោះមិនអាចមានការលូតលាស់ ហើយបន្តការសិក្សាបានល្អទេ។ ដូច្នេះជា ការបង្កគ្រោះថ្នាក់មួយដ៏ធំបំផុតដល់ពលរដ្ឋយើងហើយនឹងកូនចៅរបស់យើង»។ លោកស្រីលី សម្បូរ សមាជិកគណៈកម្មាការនាយកនៃសមាគមគាំទ្រសុខភាពខ្មែរក្នុងទីក្រុង Oakland រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ាបានថ្លែងថា៖ «បញ្ហាសំខាន់់នៅទីក្រុងOakland ខ្មែរយើងភាគច្រើនត្រូវការជំនួយខាងផ្នែក សុខភាព ព្រោះថា ជនជាតិខ្មែរយើងភាគច្រើន ច្រើនតែមានរោគឡើងឈាម រោគទឹកនោមផ្អែមហើយនឹងបញ្ហាសតិអារម្មណ៍ដែលរដ្ឋាភិបាលស.រ.អា.ត្រូវតែ ជួយដោះស្រាយ បើមិនដូច្នោះទេ ខ្មែរទាំងអស់គ្នាហ្នឹងត្រូវបញ្ហាសុខភាពយារយី ទៅដល់ខ្លួនប្រាណ សតិអារម្មណ៍ បណ្តាលឲ្យមានបញ្ហាផ្សេងៗទៀត។ យើងធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីជួយដោះស្រាយបញ្ហាសព្វថ្ងៃនេះ។ តើវិធីសាស្ត្រដែលយើងចង់ទាមទារសម្រាប់សហគមន៍ខ្មែរយើងមានអ្វីខ្លះទៅ? ឧទាហរណ៍យ៉ាងម៉េចខ្លះទៅ? ឧទាហរណ៍គេអាចជួយសំខាន់បំផុតគឺថវិកាគឺថា ជួយឧបត្ថមជាថវិកាដើម្បីឲ្យយើងបង្កើតកម្មវិធី ដែលមានវេជ្ជបណ្ឌិតខ្មែរ បុគ្គលិកខ្មែរ អ្នកបកប្រែភាសាខ្មែរ ដើម្បីឲ្យជនជាតិខ្មែរហ្នឹងយល់ថា តើគេមានបញ្ហាសុខភាពអ្វីខ្លះទៅ ហើយគេត្រូវថែទាំខ្លួនគេដោយរបៀបណា? សព្វថ្ងៃនេះ ពេលខ្មែរទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិតអាមេរិកាំង អត់មានអ្នកបកប្រែភាសា គ្នាអត់យល់ថា តើត្រូវលេបថ្នាំរបៀបម៉េច? វាស់ឈាមខ្លួនឯងរបៀបម៉េច? ឬមួយជួសឈាមរបស់ខ្លួនរបៀបម៉េច?» នាង Jacqueline Tevy អាយុ២៤ឆ្នាំ ជានិស្សិត និងជាពលរដ្ឋខ្មែររស់នៅក្នុង រដ្ឋមារីឡែន បានថ្លែងថា នាងមានភាពរីករាយដែលបានចូលរួមប្រាប់សភា អាមេរិកាំងអំពីបញ្ហារបស់ពលរដ្ឋខ្មែរដើម្បីឲ្យគេជួយ៖ «ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់អំពីការសុំជំនួយពីរដ្ឋាភិបាលអាមេរិក ពីព្រោះរដ្ឋាភិបាលអាមេរិកគេយល់ពីបញ្ហារបស់អាស៊ី ជនជាតិអាស៊ី។ តែក្រុមរបស់យើងចង់ពន្យល់ពីបញ្ហា ខ្មែរគឺផ្សេងពីបញ្ហាថៃ និងបញ្ហាវៀតណាម និងបញ្ហាប្រទេសផ្សេងៗទៀត។ អញ្ចឹងខ្មែរយើងមានបញ្ហាពិសេសដែលយើងត្រូវការដោះស្រាយ»។ លោកស្រីដានី ម័រតុនគឺជាសកម្មជននៃអង្គការ Grassroot Organization នៅឯ ក្រុង Seattle រដ្ឋវ៉ាស៊ីនតោន។ លោកស្រីបានថ្លែងថា សមាជិកសភា ដែលចូល រួមក្នុងកិច្ចប្រជុំពីរថ្ងៃគឺថ្ងៃ២៤ដល់២៥ ឧសភានេះ មានក្តីរីករាយដែលពលរដ្ឋ កម្ពុជាយើងបាននាំបញ្ហាឲ្យគេបានដឹង និងប្រាប់ពីក្តីបារម្ភដែលខ្មែរមានដើម្បីឲ្យគេជួយ។ ដោយមិនពេញចិត្តនឹងការបញ្ជូនពលរដ្ឋខ្មែរអាមេរិកាំងមួយចំនួនទៅកាន់ប្រទេសកម្ពុជាវិញ ដោយសារកំហុសតូចធំណាមួយ នៅពេលដែលឪពុកម្តាយមិនបានចូលសញ្ជាតិ កូនមិនបានចូលសញ្ជាតិអាមេរិកនោះ លោកស្រីដានីម័រតុនបានបញ្ជាក់ថា សំណើសុំឲ្យបិតការបញ្ជូនពលរដ្ឋខ្មែរទៅកាន់ប្រទេស កម្ពុជាវិញក៏ត្រូវលើកឲ្យសមាជិកសភាបានដឹងផងដែរក្នុងពេលប្រជុំនោះ។ «សំឡេងរបស់យើងថ្ងៃនេះគឺថា យើងសុំនិយាយអំពីរឿងការបញ្ជូនទៅវិញហ្នឹងគឺថា ដូចបញ្ជូនឲ្យកូនហ្នឹងទៅស្លាប់អញ្ចឹង។ ហើយម៉្យាងទៀត បញ្ហាដ៏ឃោរ ឃៅបំផុតដែលធ្លាក់មកដល់ក្រុមគ្រួសារហ្នឹង គឺបញ្ហាសុខភាពហ្នឹង ព្រោះថា រឿងនេះដូចហែកទ្រូងម្តាយ។ អស់ពីបញ្ហាមួយចូលបញ្ហាមួយ។ យើងចង់ឲ្យ គេដឹងថា នោះមិនមែនយុត្តិធម៌សម្រាប់ប្រជាជនរបស់យើងទេ។ យើងជាប្រជាជនរបស់គេដែរ ហេតុអីបានគេមិនមើលថែទាំយើង?» មានពលរដ្ឋខ្មែរជាច្រើនពាន់នាក់ដែលភៀសខ្លួនមកកាន់ស.រ.អា.២០ ឬ៣០ឆ្នាំ មកហើយត្រូវរដ្ឋាភិបាលស.រ.អា.គ្រោងនឹងបញ្ជូនត្រឡប់ទៅកាន់ប្រទេសកម្ពុជា វិញ នៅពេលពួកគេមិនបានចូលសញ្ជាតិអាមេរិកាំង។ ហើយទន្ទឹមពេលដែលពួកគេធ្លាក់ចូលក្នុងបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌអ្វីមួយនោះ ការអនុវត្តការបញ្ជូនទៅវិញនេះគឺតាមច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍ ដែលគេចាត់ទុកថា ជាច្បាប់ដែលមិនបានធ្វើការកែទម្រង់។ សមាជិកសភាអាមេរិកាំងមួយរូបផ្សេងទៀតគឺលោក Xavier Becerra នៃរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា សង្កាត់៣១ មកពីខាងគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យ។ លោកជាសមាជិកគណៈកម្មការផ្នែកខាងការរៀបចំពន្ធដារប្រាក់ចំណូល។ បន្ទាប់ពីកិច្ចប្រជុំនោះ លោកក៏បានប្រាប់ VOA ផ្នែកខេមរភាសាដែរថា៖ ការកែប្រែច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍ជារឿងចាំបាច់។ លោកបានបញ្ជាក់ពីការយល់ដឹងនូវបញ្ហា ផ្សេងៗទៀតដែលជនអន្តោប្រវេសន៍អាស៊ី អេស្បាញកំពុងជួបប្រទះ។ «លោកអ្នកចង់មានការងារធ្វើ ចង់ឲ្យកូនរៀនសាលាល្អ មានផ្ទះល្អ វាជារឿង លំបាក ព្រោះបងប្អូន មិត្តភក្តិជាច្រើននៅតែបារម្ភ មិនដឹងថា ពេលណាទើប ច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍នឹងត្រូវគេអនុវត្តឲ្យបានត្រឹមត្រូវសម្រាប់ពួកគេទេ។ ដូច្នេះបញ្ហាអន្តោប្រវេសន៍ជារឿងដែលគួរត្រូវដោះស្រាយឲ្យបានឆាប់ ពីព្រោះថា បើគេធ្វើដូច្នោះ វានឹងរំលែកបន្ទុកដល់ជនអន្តោប្រវេសន៍ទាំងនេះ ដែលព្រួយបារម្ភ រឿងរ៉ាវដ៏ច្រើន ទាក់ទងនឹងការងារពួកគេ និងសាលារៀន។ ដូច្នេះប្រសិនបើ លោកអ្នកមានបញ្ហាអន្តោប្រវេសន៍ លោកអ្នកមិនអាចរកការងារធ្វើបាន មិនអាចទៅរៀនមហាវិទ្យាល័យបានទេ»។ លោក Becerra បានអះអាងថា អ្វីដែលសំខាន់គឺឱកាសបានការងារធ្វើ ឬចាប់ផ្តើមមុខជំនួញ ព្រោះថា នៅពេលមកដល់ស.រ.អា.ហើយ តែបើគេបដិសេធមិនឲ្យធ្វើការ និងរៀនសូត ពលរដ្ឋជាជនអន្តោប្រវេសន៍មិនអាចរស់បានទេ៕ This posting includes an audio/video/photo media file: Download Now |
| ជំងឺផ្លូវចិត្តនៃរបបខ្មែរក្រហមឆ្លងជំនាន់ Posted: 30 May 2011 06:00 AM PDT ជនរងគ្រោះនៃរបបខ្មែរក្រហមត្រូវដាក់ពាក្យបណ្តឹងរកយុត្តិធម៌ក្នុងសាលាក្តីខ្មែរក្រហមនិងត្រូវនិយាយរឿងឈឺចាប់ក្នុងរបបនេះ ដើម្បីឲ្យធូរទ្រូង ទើបពួកគាត់អាចបានធូរស្រាលពីជំងឺនេះ ដែលជះឥទ្ធិពលដល់កូនចៅជំនាន់ក្រោយ។ នៅតាមទីក្រុងនានានៅស.រ.អា.ដែលមានខ្មែររស់នៅច្រើន អ្នកស្រីសាស្ត្រាចារ្យនូ លក្ខិណាបានពន្យល់ណែនាំជនរងគ្រោះដោយរបបខ្មែរក្រហមអំពីទម្រង់ការច្បាប់ដើម្បីចូលរួមដាក់ទណ្ឌកម្មខ្មែរក្រហម។ ក្នុងកម្មវិធី«ពីជនរងគ្រោះមកជាសាក្សី»នៅទីក្រុងSan Jose រដ្ឋកាលីហ្វ័រនីញ៉ា ស.រ.អា. អ្នកស្រីឃុន អូន ដែលជាជនរងគ្រោះនៃរបបខ្មែរក្រហម និងជាដើមបណ្តឹងក្នុងសំណុំរឿង០០២ បានប្រាប់អ្នកស្រីនូ លក្ខិណា និងអ្នកចូលរួមគឺយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «លោកអុំចង់ឲ្យតុលាការសងយ៉ាងម៉ិចដែរ?» «ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យសងអ្វីទេ។ ទោះបីទាមទារក្រុមគ្រួសារមកវិញ ក៏គេមិនរស់មកវិញដែរ តែចង់ឲ្យអន្តរជាតិជួយរកយុត្តិធម៌ឲ្យខ្ញុំផង»។ ក្រៅពីណែនាំឲ្យជនរងគ្រោះកាត់បន្ថយជំងឺផ្លូវចិត្តដោយរកយុត្តិធម៌ និងនិយាយរឿងទុក្ខសោកឲ្យអស់ពីទ្រូង លក្ខិណាក៏ប្រើសិល្បៈជួយផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគាត់ផងដែរ។ នៅឯកម្មវិធី«សិល្បៈជាសាក្សី»នៅទីក្រុង Santa Ana រដ្ឋកាលីហ្វ័រនីញ៉ាស.រ.អា. អ្នកចូលរួមគូររូបអំពីព្រឹត្តិការណ៍ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម។ លោកភីធើ អ៊ូច បានចង្អុលរូបគំនូរមនុស្សជាប់ចំណងដែលលោកបានគូរ ហើយពណ៌នាគំនូររបស់លោកយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «នៅសម័យប៉ុល ពល អ្នកនៅកណ្តាលនេះជារូបខ្ញុំ។ ខ្មែរក្រហមចាប់ ពេលខ្ញុំធ្វើកងចល័តណា៎! កងចល័ត ពេលបះបោរ ខ្ញុំរត់ទៅស្រុកខ្ញុំវិញ គេចាប់ខ្ញុំ»។
បុរសម្នាក់ដែលអង្គុយនៅក្បែរបានសួរលោកថា «នេះជារឿងពិត?» លោកងាករកបុរសនោះ ហើយឆ្លើយថា៖ «បាទ រឿងពិត»។ លោកភីធើ អ៊ូចបន្តទៀតថា «នៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបង ស្រុកមង្គលបូរី។ នេះគឺរូបខ្ញុំ»។ លោកចង្អុលទៅកាន់រូបអ្នកជាប់ចំណងពីរនាក់ទៀត ហើយបន្តថា៖ «ហើយពីរនាក់នេះចល័តដូចគ្នា។ គេចាប់ចងទាំងបីនាក់ ហើយគេវ៉ៃមួយយប់ មួយថ្ងៃ។ ម្នាក់នេះងាប់»។ អ្នកស្រីនូ លក្ខិណាលាន់មាត់ថា៖ «អូ!» អ្នកស្រីនូ លក្ខិណា ជាសាស្ត្រាចារ្យសង្គមវិជ្ជានៃសាកលវិទ្យាល័យ Long Beach រដ្ឋ California។ ថ្វីបើអ្នកស្រី និងឪពុកម្តាយមិនធ្លាប់រស់នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហមក៏ដោយ អ្នកស្រីគិតថា អ្នកស្រីមានកាតព្វកិច្ចជួយជនជាតិខ្មែរនៅស.រ.អា.ចូលរួមក្នុងការកាត់ទោសខ្មែរក្រហម។ អ្នកស្រីបានបង្កើតវិទ្យាស្ថានសិក្សាសង្គមកម្ពុជា(ASRIC)។ រហូតមកដល់ពេលនេះ តុលាការបានទទួលពាក្យបណ្តឹងពីពលរដ្ឋខ្មែរអាមេរិកាំង តាមរយៈវិទ្យាស្ថានសិក្សាសង្គមកម្ពុជា (ASRIC)នេះជាង១៧០នាក់ ដែលក្នុងនោះ៤៣នាក់ជាដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី ក្នុងសំណុំរឿង០០២ កាត់ទោសមេដឹកនាំរបបខ្មែរក្រហម។ នៅសាកលវិទ្យាល័យទីក្រុងLong Beach រដ្ឋកាលីហ្វ័រនីញ៉ា អ្នកស្រីបានប្រាប់វីអូអេសំឡេងស.រ.អា.ថា៖ «អង្គការASRICកំពុងជួយជនរងគ្រោះនៅស.រ.អា. ដាក់ពាក្យបណ្តឹងតវ៉ាចំពោះខ្មែរក្រហម ដែលធ្លាប់ធ្វើបាបគាត់។ ហើយពួកខ្ញុំចង់សាកផ្លូវមួយទៀតគឺយកសិល្បៈជាឱកាសមួយជួយឲ្យគាត់និយាយបញ្ហាគាត់។ ហើយសំខាន់ជាងគេគឺជួយផ្លូវចិត្តគាត់ ឲ្យធូរស្រាល»។ កូនសិស្សរបស់អ្នកស្រីកោតសរសើរកិច្ចប្រឹងប្រែងរបស់ ASRIC។ លោកDeepak Naik និយាយនិស្សិតសង្គមវិជ្ជានិយាយថា៖ «សង្គមវិជ្ជានិងច្បាប់ទាក់ទងគ្នា ព្រោះយើងត្រូវយល់ថា សង្គមត្រូវការច្បាប់។ កាលណាខ្ញុំដឹងអំពីកិច្ចការរបស់សាស្ត្រាចារ្យលក្ខិណាក្នុងសាលាក្តីខ្មែរក្រហមកាន់តែច្រើន ខ្ញុំកាន់តែយល់ កាន់តែចង់ដឹងដើម្បីធ្វើតាមគម្រូរបស់គាត់»។ អ្នកចូលរួមក្នុងកម្មវិធីនានារបស់ ASRICនិយាយថា អ្នកស្រីលក្ខិណាបានជួយពួកគេច្រើន។ លោកឆែ ឈឿន អ្នកដាក់ពាក្យប្តឹងសំណុំរឿង០០២ ប្រាប់វីអូអេថា៖ «ក៏ប៉ុន្តែនិយាយពីរឿងដែលថា ខ្ញុំគោរពគាត់ គឺគាត់ជាអ្នកចូលចិត្តជាតិខ្មែរ ចូលចិត្តជួយដោះស្រាយបញ្ហាខ្មែរ»។ កិច្ចប្រឹងប្រែងរបស់អ្នកស្រីលក្ខិណាត្រូវអ្នកថតវីដេអូអាជីពចងក្រងជាភាពយន្តឯកសារ។ លោក Michael Siv បានឲ្យដឹងថា៖ «ខ្ញុំថតឯកសារនេះ ពីព្រោះលក្ខិណាធ្វើការនេះសំខាន់ណាស់។ លក្ខិណាប្រមូលជនរងគ្រោះរបស់ខ្មែរក្រហម និងឲ្យពួកគាត់រកយុត្តិធម៌។ គាត់ត្រូវការយុត្តិធម៌ ដើម្បីឲ្យជីវិតរបស់គាត់មានន័យតទៅទៀត។ ពួកគាត់អាយុជាង៧០ ឬ៨០ឆ្នាំហើយ។ ASRICផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមឲ្យគាត់។ គាត់យកវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ និងនិយាយរឿងរបស់គាត់ឲ្យធូរទ្រូង។ ក្រៅពីលក្ខិណា គ្មានអ្នកណាអាចឲ្យគាត់និយាយបានទេ»។ នៅឯសហជីពគ្រូបង្រៀននារដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោននៅដើមឆ្នាំនេះ អ្នកស្រីលក្ខិណាប្រាប់អ្នកចូលរួមអំពីមូលហេតុដែលអ្នកស្រីជួយជនរងគ្រោះ នៅពេលមនុស្សជាច្រើនទៀតចង់បំភ្លេចរឿងនេះចោល។ «រោគសញ្ញាជំងឺផ្លូវចិត្តមានទាំងឪពុកម្តាយដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់សម័យខ្មែរក្រហម និងកូនចៅជំនាន់ក្រោយ ហើយមានទាំងនៅស.រ.អា. និងនៅស្រុកខ្មែរ។ តួលេខជំងឺផ្លួវចិត្តមានដល់១៤ទៅ១៥ភាគរយ»។ សូមរំឭកថា អ្នកស្រីលក្ខិណារកឃើញថា សង្គមខ្មែរមានជំងឺនេះ ពេលអ្នកស្រីចុះស្រាវជ្រាវសរសេរសារណាថ្នាក់បណ្ឌិតនៅឆ្នាំ១៩៩៧ និងឆ្នាំ១៩៩៨។ អ្នកស្រីនូ លក្ខិណាគ្រោងរៀបចំពិព័រណ៍អំពីគំនូរ រូបថតនិងវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ផ្សេងទៀតរបស់ជនរងគ្រោះ ហើយរៀបចំវិចិត្រសាលដើម្បីតម្កល់ភស្តុតាងទាំងនេះផង៕ This posting includes an audio/video/photo media file: Download Now |
| You are subscribed to email updates from VOA News: ព័ត៌មាន To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
